Hierau mi iris al Esperanto renkonto.
Gxi estis malgranda renkonto, kun nur ses au sep homoj, kaj la sola celo de la renkonto estis skeduli la venonta kelkaj gruprenkontoj. Oni demandis al mi, se me parolos dum la oktobra renkonto; mi diris jes.
Sed me nun ne parolas bone. Mi preskau neniam parolas Esperanton.
Do, necesas fari ion pri tio. Necesas uzi la esperantlingvon gxis mi povas paroli facile, forte, rekte kaj klare. Se mi ne konas vortojn, mi devos lerni vortojn. Se mia gramatiko estas terura afero, kiel gxi estas, mi povas plibonigi gxin.
Kial? Unue, mi komencas skribi cxi-tie. Eble cxiutage. Se mi faros tion, mi baldau havos bonan dirkapablon, cxu ne? Mi esperas ke jes.
Hodiau, mi vidis teatrajxon: angle, gxi estis "Jest For Laughs", esperante, "Nur por ridoj". Gxi estis fizika humero, skerzoj kun la korpo, farita per kvar homoj kiu sin prenis kelkaj roloj. Mia preferita teatrajeto estis pri la motorcikloj.
